ช่วงนี้อากาศบ้านเราร้อนสุดๆเลยนะคะ ค่าไฟหน้าร้อนแบบนี้คงพุ่งกระฉูดกันทุกบ้านแน่ๆเลย ยังไงก็ดูแลตัวเองกันด้วยค่ะ ^__^
วันนี้มีนัดไปเที่ยวภูเขาใกล้โตเกียวค่ะ มีเจ้าถิ่นพาไปชมแบบนี้สบายหายห่วง ซึ่งจริงๆแล้วแพลนของเราวันนี้คือการเดินทางไปชิมไข่ดำที่ฮาโกเน่ แต่ด้วยความที่สภาพอากาศไม่ค่อยเื้อื้ออำนวยในการเดินทางเท่าไหร่ เราจึงต้องเปลี่ยนแผนท่องเที่ยวค่ะ แม่และฮีโร่ซังอาสาพาไปเที่ยวที่ทาคาโอะ ซึ่ง ทาคาโอะซังในที่นี้คือภูเขาทาคาโอะนะคะ คนญี่ปุ่นจะเรียกชื่อภูเขาต่อท้ายด้วยคำว่าซัง เช่น ฟูจิซังก็คือภูเขาไฟฟูจิ ไม่ได้แปลว่า คุณฟูิจิแต่อย่างใดนะคะ อิอิ... ดังนั้นทริปนี้ของเราจึงเป็นการท่องเที่ยวที่ทาคาโอะซังทั้งวันเลยค่ะ...เช้าวันนี้เราสองคนกระปรี้กระเปร่าผิดปกติเนื่องจากค่อนข้างตื่นเต้นกับการท่องเที่ยวที่กำลังจะเกิดขึ้นในวันนี้
เดินออกจากบ้านเลี้ยวขวาเล็กน้อยและข้ามถนนตรงทางม้าลาย เดินผ่านซอยที่เราเดินซื้อของที่ห้าง OK เมื่อวานรถเมล์กำลังมุ่งหน้ามาพอดีค่ะ เลยถ่ายรูปเก็บไว้เล็กน้อย รถเมล์ที่นี่ไม่เหมือนบ้านเราค่ะ ขับสุภาพมากๆ ไม่ต้องกลัวว่าจะขับกระชากลากถูกหรือมีคนคอยตะคอกเราให้เดินชิดใน รถเมล์ที่นี่จะมีกล่องหยอดเหรียญหรือที่แปะ passmo หรือ suica เวลาเดินขึ้นไปด้านบนก็แปะบัตรเบ่งอย่างที่ได้เล่าไว้ในตอนแรกๆ เงินก็จะถูกหักไปโดยอัตโนมัติค่ะ เงินในบัตรใกล้จะหมดก็สามารถเติมเิงินได้เหมือนบัตร BTS บ้านเราค่ะ แต่บัตรนี้สามารถนำไปใช้ได้หลายหลายมากๆ ไม่ว่าจะขึ้นรถเมล์ รถไฟฟ้า ซื้อของ สะดวกสบายจริงๆ...
เช้านี้เราไปที่สถานีคามาตะด้วยรถแท๊กซี่ค่ะ ฮีโร่ซังบอกว่าไปแท๊กซี่จะดีกว่าเพราะนั่งรถเมล์ 4 คน คนละ 120 เยนก็เยอะแล้ว ดังนั้นไปแท๊กซี่จะคุ้มกว่าเพราะแพงกว่ากันแค่นิดเดียวเอง อ่อ.. ขึ้นแท๊กซี่ญี่ปุ่นไม่ต้องปิดประตูนะคะ เขาจะเป็นประตูอัตโนมัติเราเองก็หน้าแหกมาแ้ล้วค่ะ ขึ้นนั่งปุ๊บปิดประตูโครม โดนแม่ดุเล็กน้อย 5555++
"เฮ่ย...คราวหน้าถ้าขึ้นแท๊กซี่ไ่ม่ต้องปิดประตูให้เค้านะ เดี๋ยวเค้าจะปิดอัตโนมัติให้เราเอง" แม่บอกแกมดุเล็กน้อย
"อ้าว เหรอคะแม่ รุ่งก็ซัดประตูซะโครมเลย 5555+ " เราตอบพร้อมกับหัวเราะ
"ปิดซะดังยังกะแท๊กซี่เมืองไทยเลย" แม่หัวเราะต่อ
ไม่ถึง 10 นาทีรถแท๊กซี่พาเราทั้งสี่คนมาถึงสถานีคามาตะเพื่อนั่งเจ้า yamanote ไปยังสถานี tokyo ค่ะ เพื่อต่อรถไฟไปทาคาโอะ วันนี้คนไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่โล่งไปค่ะ นึกว่าจะต้องเบียดเสียดยัดเยียดเป็นปลากระป๋องซะแล้ว อิอิ.... ถึงสถานที tokyo ก็เดิน ๆๆๆ และเดิน ไปยังชานชลาด้านบน
"ยุ่ง รีบเดินหน่อยดิ แม่กะฮีโร่ซังเดินนำหน้าไปไกลโขแล้วนะ" เราเร่ง
"โหย ก็มันเหนื่อยนี่นา" ยังไม่ถึงไหนโอ๋เริ่มเหนื่อยซะแล้ว
"เอ๋า แล้วแบบนี้จะไปเดินเที่ยวข้างบนได้มั๊ยเนี่ย" เราเริ่มแหย่
"ได้สิ ทำไมจะไม่ได้" โอ๋ทำหน้ากวนบ้าง
"ดูเค้าดิ เค้าข้อเท้าไม่ดียังเดินเร็วกว่าตัวเองอีกนะ รีบเดินได้แล้วเดี๋ยวจะถูกแม่บ่นเอา"
เดินขึ้นมาด้านบนแล้วค่ะ ยืนรอรถไฟกันหน่อย จำไม่้ได้ว่าเรานั่งสายอะไรไปที่ทาคาโอะ เพราะมัวแต่เล่นกะโอ๋อยู่ แต่ยังพอมีสติที่จะถ่ายรูปเจ้าขบวนรถไฟขบวนนี้มาให้ชมจ้า
รถจอดเทียบชานชลา เราทั้ง 4 คนเดินเข้าไปนั่งด้านในรถไฟเพื่อรอเวลาที่รถไำฟจะออกเดินทางไปยังสถานีทาคาโอะ คนญี่ปุ่นเขาจะอ่านหนังสือ ฟังเพลง และเล่นโทรศัพท์ฆ่าเวลาในการเดินทางค่ะ ซึ่งหากมองย้อนกลับมาที่เมืองไทยวันนี้ เวลาเราขึ้นรถไฟฟ้าไม่ค่อยอ่านหนังสือกันหรอกค่ะ จะเล่นโทรศัพท์เป็นส่วนใหญ่ อ้อ.. คนญี่ปุ่นไม่นิยมคุยโทรศัพท์นะคะ แต่เขานิยมส่งเมล์คุยกันแทนค่ะ ...เป็นอะไรที่แปลกดีเหมือนกัน ^___^
อย่างคุณลุงท่านนี้ เก้าอี้มีให้นั่งไม่ยอมนั่งนะคะ แกยืนอ่านหนังสือพิมพ์ิชิวๆอยู่ตรงประตูรถไฟ ก็เลยพาลให้นึกถึงบ้านเราซะจริง เมื่อรถไฟจอดเทียบชานชลาปุ๊บคนไทยจะวิ่งกรูเข้ามาในขบวนรถพร้อมกับสอดส่ายสายตามองหาที่นั่ง แล้วเดินไปหาที่หมายอย่างรวดเร็ว คนที่นี่แม้ว่าที่นั่งจะ่ว่างไม่เคยเห็นคนญี่ปุ่นเดินมาแย่งที่นั่งกันเลยค่ะ เห็นแล้วก็ทำให้ย้อนมามองบ้านเรา ช่างไม่มีระเบียบเรียบร้อยเอาซะเลย...
นั่งรถไฟประมาณ 1 ชั่วโมงค่ะ ในที่สุดสถานีข้างหน้าก็คือสถานีทาคาโอะแล้ว คนในขบวนรถไฟเริ่มน้อยลงทุกที ซึ่งสถานีทาคาโอะไม่ใช่สถานีปลายทางของรถไฟขบวนนี้นะคะ แต่ไม่ต้องห่วงค่ะ รถไฟขบวนนี้จะมีจอแสดงผลให้เราได้ทราบว่าตอนนี้เราอยู่ที่สถานีใดแล้ว
"ยุ่ง เดี๋ยวเตรียมตัวลงได้แล้วนะ" เราสะกิดโอ๋ให้ตื่นจากอาการหลับไหล
โอ๋ลืมตาขึ้นมาด้วยอาการงัวเงีย "ถึงแล้วเหรอที่รัก"
"ยังไม่ถึง แต่เดี๋ยวถึงแล้ว"เราบอกให้โอ๋เตรียมตัวก่อนถึงสถานีทาคาโอะ โอ๋ขยับตัวเล็กน้อย ก่อนชะเง้อออกไปมองนอกหน้าต่าง
ออกจากตัวรถไฟก็มุ่งหน้าเดินขึ้นไปด้านบนอีกชั้นหนึ่งซึ่งชานชลาของขบวนรถไฟที่จะนำพาเราทั้ง 4 คนไปยังสถานที่ท่องเที่ยวในวันนี้ค่ะ วันนี้ผู้คนค่อนข้างคึกคักกันเลยทีเดียว สงสัยว่าแม่ลูกที่อยู่ด้านหน้าของเราจะมุ่งหน้าไปทาคาโอะเช่นกัน อืม... แต่ตัวทะมัดทะแมงกันจังเลย ไม่รู้ว่าเจ้าทาคาโอะที่เราจะเดินทางไปนั้นมีอะไรให้ยลโฉมกันบ้าง ว่าแต่ตอนนี้ขอแวะเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ
"จะเ้ข้าห้องน้ำกันหรือเปล่า" แม่ตะโกนถามมาแต่ไกล
"เข้าค่ะ" เราสองคนตอบพร้อมกัน
เราเดินเข้าห้องน้ำในตัวอาคารของสถานีรถไฟที่นี่ เปิดประตูเข้าไปปุ๊บ กลิ่นโชยมาเล็กน้อยค่ะ ก็พอเข้าใจค่ะว่าเป็นห้องน้ำสาธารณะอาจไม่สะอาดเหมือนห้องน้ำที่้บ้านหรือห้องน้ำในห้างซักเท่าไหร่ เปิดประตูเข้าไปด้านใน ป๊าดดดดดด......ออกอาการงงล่ะ... มันอะไรฟระเนี่ย ช่างแตกต่างกับห้องน้ำที่บ้านแม่ซะนี่กระไร ห้องน้ำที่บ้านแม่มีที่ฉีดตูดให้ด้วยแต่มาเจอที่นี่มันงงสุดๆ ไอ้ที่งงนี่ก็คือว่าไม่รู้จะนั่งหันหน้าไปทางไหนนั่นแหละค่ะ ด้วยสภาพของตัวโถส้วมเองมันแปลกๆ มองยังไงก็ไม่เหมือนส้วมบ้านเราอะค่ะ แต่... ก็นั่งหันหน้าเหมือนส้วมที่เมืองไทยเป๊ะ อิอิ....
ทำธุระส่วนตัวเสร็จแ้ล้ว เรากะโอ๋ออกมาจากห้องน้ำก็ขำกันไม่หยุดเลยค่ะ ขำไอ้โถส้วมนี่แหละ
"ยุ่ง ตัวเองนั่งหันหน้าไปทางไหนอะ" เราถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น
"แล้วที่รักล่ะนั่งหันหน้าไปทางไหน" โอ๋ย้อนถาม
"เค้านั่งแบบมั่วไปเลยอะ นั่งหันหน้าออกไปทางประตู" เราพูดพร้อมกับหัวเราะ
"เค้าก็เหมือนกัน" โอ๋ตอบ
เสียงแม่เรียกให้เดินขึ้นไปยังชานชลาด้านบนแล้วค่ะ เดี๋ยวขึ้นบันไดเลื่อนไปอีกนิดก็จะเจอชานชลากันแล้ว
เราสามคนนั่งรถไฟไปประมาณอีก 15 นาทีก็ถึงสถานทีปลายที่เราจะเดินทางท่องเที่ยวบนภูเขาแห่งนี้แล้วนะคะ ในรีวิวหน้าเราจะออกเดินทางจากทางเข้าทาคาโอะซังซึ่งก่อนออกเดินทางนั้น กองทัพต้องเดินด้วยท้อง เราแวะกินโซบะแสนอร่อยเจ้าประจำของฮีโร่ซังค่ะ ... อย่าลืมติดตามตอนต่อไปนะคะ
